Radomil

          W połowie drogi pomiędzy Szumiradem a Kamieńcem, 1500 metrów od Szumiradu, w pełnym lesie, położona jest stara miejscowość Radomil. Wjeżdżających do miejscowości wita zawieszona na starym drzewie mała kapliczka.

Nazwa tej miejscowości ulegała częstym zmianom. Pochodzi ona prawdopodobnie od nazwiska Radomil, który był spadkobiercą Radowoja z Radawia, legendarnego założyciela okolicznych wiosek. W 1840 r. był to Rademühl, w 1905 r. Radaumühl, w 1935 Radaumühl-Forsthaus, od 1936 r. Radomühle-Forsthaus. W Radomilu kiedyś znajdowała się walcownia /Walzwerk/ duży staw, leśniczówka i jeden familiok.

W przeszłości Radomil stanowił ważne ogniwo szumiradzkiego zagłębia hutniczego. Równolegle do powstania pieca hutniczego na Kamieńcu, w Radomilu powstała walcowania poruszana turbiną wodną ustawioną na zaporze miejscowego stawu, który był tylko nieco mniejszy od stawu w Szumiradzie. Wzdłuż rzeki stały zakłady produkcyjne, korzystające z jej wody jako siły napędowej. Były to: piec hutniczy w Kamieńcu, świeżarki na Ryczku i Sobiszu, walcownia w Radomilu, a ponadto piec hutniczy, dwie świeżarki, czyli urządzenia do uszlachetniania żelaza oraz kuźnia i młot mechaniczny w Szumiradzie. Wszystkie te zakłady współpracowały ze sobą. Wytopione w piecu na Kamieńcu żelazo zostało poddane oczyszczeniu w tzw. świeżarkach, które znajdowały się na Ryczku i Sobiszu. Po oczyszczeniu transportowano je do walcowni w Radomilu, z której wychodziły różnego rodzaju pręty, drutu i blachy.

W 1905 r. w Radomilu mieszkało jeszcze 47 osób. W latach 60-tych do szkoły podstawowej w Chudobie uczęszczało także kilkoro dzieci z Radomila.

Z dawnych budowli nie pozostało dzisiaj prawie nic. Od lat 70-tych XX wieku tereny Radomilu zajęte zostały przez wojsko i od tego czasu jest formalny zakaz wchodzenia do tej miejscowości.


Opracował ks. Józef Niesłony OMI

[1] Por. F. Triest, dz. cyt., s. 239.

 

[email protected]Napisz do nas
© Szumirad.pl Code & design infligo.pl