Sobisz

          Na Sobiszu (do 1935 r. Sobisch, od 1936 r. Sandhagen) od niepamiętnych czasów mieszkali ludzie pracujących w lesie. W 1905 r. mieszkały tam 34 osoby. Niektórzy z leśnych „siągołrzy” ponieśli nawet śmierć w lesie, zaś na pamiątkę nieszczęśliwego wypadku podczas pracy w lesie, na trzech starych sosnach zawieszone są małe kapliczki.

Jednym z domów Sobisza to leśniczówka. Do leśnictwa na Sobiszu należało kiedyś kilka hektarów piaszczystego pola. Pole to jeszcze do połowy lat 80-tych XX wieku było uprawiane, ale dzisiaj w jego miejscu rośnie już wysoki las.

Wydaje się, że życie mieszkańców na Sobiszu od zawsze było trudne. Na miejscu nigdy nie było żadnego sklepu, dzieci musiały chodzić do szkoły w Chudobie, a światło elektryczne zostało doprowadzone na Sobisz dopiero w 1959 roku. Z Sobisza do najbliższej miejscowości – do Ryczku jest 1,7 km, ale do Chudoby już 3,5 km. W porównaniu z pozostałymi przysiółkami leśnymi tylko Sobisz ma najlepszą komunikację. Od Chudoby przez Sobisz w stronę Osiecka od kilkunastu lat prowadzi leśna droga asfaltowa.

Sobisz położony nad obfitą w wodę rzeką, także stanowił jedno z ogniw wielkiego łańcucha zagłębia hutniczego z centrum w Szumiradzie, do którego Sobisz administracyjnie należał. Z dostępnych źródeł dowiadujemy się, że w miejscowości tej położonej wśród głębokich lasów jeszcze w 1840 roku pracowały świeżarka i młot mechaniczny /Frischfeuer und Zainhammer/.

Oprócz trzech domów, jakie dzisiaj znajdują się na Sobiszu, w miejscu centralnym tego leśnego przysiółka, na skrzyżowaniu dróg z Chudoby do Leśnej oraz z Ryczku do Wędryni stoi piękny historyczny krzyż.

 

Opracował ks. Józef Niesłony OMI

[email protected]Napisz do nas
© Szumirad.pl Code & design infligo.pl